-


இத்துப் போன இதிகாசம்ங்க
கசந்து போன காவியம்ங்க
பிழைப்புக்கு வழியில்லாப் பிரதிங்க
உழைப்புக்கு ஓய்வில்லாக் கதைங்க

ஆண்டமாரும் பெரிய துரைமாரும்
கரைக்காரும் வயக் கொத்துக்காரும்
கூறுபோட்டு வீசிய கந்தலுங்க
சீருபோட்டு பேச ஒன்னுமில்ல

சாதியில ரொம்பக் கீழங்க
சந்ததிப் பெருமைன்னு ஏதுங்க
சகதி அழுக்கோட மல்லுக்கட்டும்
சனத்துக்கு வண்ணான்னு பேருங்க

பிரவசத்துக்கு நாங்க வேணும்
குச்சுக்கட்ட நாங்க வேணும்
மேடைகட்ட நாங்க வேணும்
பாடைகட்ட நாங்க வேணும்

வெள்ளாமைக்கு நாங்க வேணும்
வெள்ளாவிக்கு நாங்க வேணும்
நல்லதுகெட்டதுக்கு நாங்க வேணும்
போனதுவந்ததுக்கு நாங்க வேணும்

வேளை பார்க்காமக் கூப்பிட்டு
வேலை சொன்னாச் செய்யனும்
வாடா போடான்னு ஏசினாலும்
வாயத் திறக்காம நிற்கனும்

கையப் பிடிச்சு இழுத்தாலும்
வைக்கோலுப் பொம்மை போல
முந்தனை விரிச்சுப் படுத்துட்டு
மறைவுல மாரடிச்சு அழுகனும்

ஆம்பிளைக பேசாம அடங்கனும்
பொம்பளைக கூசாம மடங்கனும்
பொதிமாட்டுக் தலை தூக்காம
காலத்துக்கும் கதியேன்னு கடக்கனும்

ஆனாலும் ஆகாத ஆளுக
அடிச்சாலும் நோகாத மேலுக
போக்கத்த பயலுகன்னு வஞ்சாலும்
பொதுவுல பொங்காத சாலுக

எங்கள மாறவும் விடமாட்டீக
உங்கள மீறவும் விடமாட்டீக
காலச் சுத்திக் கிடந்தாலும்
வாழவும் சாகவும் விடமாட்டீக

அழுது அழுது தீர்க்குறோம்
அந்திய வெறிச்சுப் பார்க்குறோம்
விடிஞ்சா சரியாப் போய்டும்னு
விடிய விடியக் குமையுறோம்

ஏழைக்கு என்னசாமி வேண்டுதலு
மாலைக்கு நாராக இருக்கிறோமே
நாளைக்கு மாறும்னு ஆசையா
நாங்களும் காத்துக் கிடக்கிறோம்
 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

பிடிமண் - முத்துராசா குமார்

-
Image
"1 ரூபாய் சூடத்தீ உடம்பு" இந்த ஒரு வரியை எப்படிச் சிந்தித்திருப்பார் என்றே இரண்டு நாட்களாக யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். காலம் முழுக்க மறக்காது இந்த வரி. மரபுக்குத் திரும்புதலை ஒரு பேஷன் போல ஆபாசமான வர்த்தகமாக மாற்றத் தொடங்கி அவலமாய்ப் பைநிறைத்துக் கொண்டிருக்கும் காலத்தில் உண்மையாகவே மரபென்பது பழமையைக் கொண்டாடுதல் அல்ல கைமாற்றுவதுதான் என்பதை நாம் இன்று இழந்து நிற்கும் நிலம், பண்பாடு , கல்வி, கலை, வழிபாடு, விவசாயம், உள்ளிட்ட அனைத்தின் அழிவிலும் கண்டுகொள்ளலாம். அந்தப் பூர்வீக நினைவுகளை சூடு குறைந்த பின்னும் சொத்தென்று கைப்பற்றியிருக்கும் பிடிமண்ணில் பதியமிட்டுருக்கிறார்
Read more

உப்பு நாய்கள் - லஷ்மி சரவணகுமார்.

-
Image
உப்பு நாய்கள் - லஷ்மி சரவணகுமார்.  காலையில் எழுந்து குளித்து சாப்பிட்டு அலுவலகம் போய் 8-10 மணி நேரம் வேலை செய்து விட்டு மாலை வீட்டுக்கு வந்து 4-6 பேர் கொண்ட குடும்பத்தாரோடு கழித்தும் எப்போதாவது சந்திக்கும் நண்பர்களோடு பேசிச் சிரித்தும் அலுவலக வேலைக்காக வெளியே செல்கையில் தொடர்ச்சியாக கண்ணில் படுகிற ஆட்களோடு செலவழித்தும் தான் கழிகிறது நம் பெருமாலான நாட்கள். இதில் இன்னொரு மனிதனை கூர்ந்து கவனிக்கவோ அவனைப்பற்றி சிந்திக்கவோ நேரமும் சூழலும் இல்லாத நெருக்கடியில் தான் நாம் வாழ்ந்துகொண்டு இருக்கிறோம்.   எந்த ஒரு மனிதனுக்கும் ஆசைப்பட்ட வாழ்வென்பதற்கும் திணிக்கப்பட்ட வாழ்வென்பதற்கும் இடையில் எழும் விரக்தியும் வெறியும் வலியும் ஆசையும் ஏதாவது ஒரு மீறலை நிகழ்த்திப் பார்த்து தான் அனுபவிக்க வேண்டிய ருசியைக் காணச் சொல்கிறது. இப்படியாக அனைவரது நெருக்கடிகளையும் ருசிகாணும் ஆசையையும் பயன்படுத்திக் கொண்டும் பணப்படுத்திக் கொண்டு வாழ்வதும், குற்றம் என்பதை குற்றமாகவே கருத மனதும் வாய்ப்பும் வராத அல்லது வந்தாலும் அதற்காக பெரிதாக அலட்டிக் கொள்ளாமலும் தன் வாழ்வுக்காக எதை வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்ற அழுத்தத்துக்
Read more
-
Image
மிளகு, பருத்தி மற்றும் யானைகள்  -  நரன் கவிதை எத்தனை நீளமாயிருந்தாலும் பொருளென்பதும் உணர்வென்பதும் சில சமயம் ஒரு வரி தானே. அப்படியான வரிகளால் நெஞ்சம் நிறைக்கும் தொகுப்பு.
Read more